Δράση-αντίδραση

Πολύ συχνά
Ο κόσμος
Απειλεί
Με πλημμύρα 
Την ύπαρξη


Πολύ συχνά
Η ύπαρξη
Απειλεί
Με ανατίναξη
Τον κόσμο

ΦΟΒΑΜΑΙ, ΒΡΕΧΕΙ, ΕΣΥ

Κάθε μοναξιά που φοβάμαι 
πραγματοποιείται όταν ονειρεύομαι.

Κάθε όνειρο που δεν πραγματοποιείται,
το φοβάμαι όταν βρέχει.

Θλίβομαι που δεν αγαπώ εσένα
και ό,τι θα μπορούσε να είναι εσύ.

{Σχεδόν ύβρις}

Δεν ήρθες
Δεν άκουσες, δεν είδες
Δεν έμαθες, δεν διάβασες, δεν έγραψες
Δεν αγκάλιασες, δεν φίλησες, δεν χάιδεψες
Δεν θυμήθηκες αλλά δεν ξέχασες
Δεν τόλμησες, δεν πάλεψες
Δεν συγχώρεσες
Δεν μπόρεσες
Δεν ήξερες
Δεν ήθελες

Τόσες αρνήσεις μαζεμένες
συνήθως χρησιμοποιούνται 
όταν ο λόγος αφορά τα θεία

Δεν είσαι

Το αμύγδαλο του κόσμου

Σου έφερα το αμύγδαλο του κόσμου
μέσα στο χειμώνα.
Δεν το περίμενες.
Δεν είχες συνηθίσει σε τέτοια δώρα, είπες.
Σε τιμούσαν, είπες.
Μετά είπες ότι
θα αργούσες να το βρεις το αμύγδαλο,
γιατί έπρεπε να κόψεις πρώτα
μερικά φύλλα.
Λογικό, είπα μέσα μου.
Το αμύγδαλο του κόσμου είναι βαθιά κρυμμένο
και δεν πρόκειται να το βρεις
παρεχτός αν κοιμηθείς μισός έξω απ’ τον ύπνο.
Οι μέρες αυτές είχαν μόνο
δύο χρώματα: άσπρο και μαύρο.
Δεν μπορείς να φανταστείς
πόσο σε λάτρευα όταν σε έβλεπα να κοιμάσαι.
Ήταν τόσο συναρπαστικό
να προσπαθώ να μαντέψω
αν κοιμάσαι μισός έξω απ’ τον ύπνο∙
να προσπαθώ να καταλάβω
αν το βρήκες τελικά το αμύγδαλο.
Μεσολάβησαν και τόσα ασπρόμαυρα καρέ
από τον χειμώνα μέχρι το καλοκαίρι,
που φοβήθηκα μήπως στο μεταξύ
το αμύγδαλο είχε λησμονηθεί.
Τελικά με θλίψη διαπίστωσα
πως το αμύγδαλο
σού είχε σταθεί στο λαιμό
και σ’ έπνιγε.

*[Ένα ποίημα που γράφτηκε το Δεκέμβρη του 2014 βρήκε μία θέση στη συλλογή ποιημάτων της "ποίησης γυμνής", μία συλλογή για την οποία είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και συγκινημένοι όσοι συμμετείχαμε σ' αυτή. Η παρουσίασή της έγινε χτες, 19.10.2016, στο φουαγιέ του εξώστη του Βασιλικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης, στη διάρκεια της οποίας διαβάστηκε και το παραπάνω ποίημα από τον ποιητή Άγγελο Ευθυμιάδη. Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο -το οποίο δύσκολα θα βλέπαμε χωρίς τη βοήθεια του Τέλλου Φίλη και του εκδότη Γιάννη Κιντάπογλου- μπορεί κανείς να βρει εδώ. ]

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΡΕΜΠΩ

  Έστυψα το χειμώνα και ο Ρεμπώ αναστέναξε:
- Ποιος καπηλεύεται τη θλίψη μου
  για υστεροφημία;









[2014]

Το χάδι

Θυμάμαι 
πόσο είχες γοητευτεί
όταν έμαθες ότι το χάδι
δημιουργήθηκε από έναν ήχο.
Προσπάθησες να το μιμηθείς
σέρνοντας το στυλό πάνω στο χαρτί.
Ήρθες την άλλη μέρα χαρούμενος
με το χαρτί στο χέρι
για να ακούσεις τη γνώμη μου.

Τα χάδια δεν είναι για να γράφονται,
καλέ μου ποιητάρη.

ΗΡΩ ΚΑΙ ΛΕΑΝΔΡΟΣ

Ο εραστής κολυμπάει μια άβυσσο.
Το κερί φοβάται.
Ο άνεμος σαρκάζει.
Η ερωμένη καταριέται που αδυνατεί 
να αλλάξει τον ρου της ιστορίας.

Προηγείται ή έπεται του θαύματος 

"Hero and Leander", Domenico Fetti

(www.chinaoilpaintinggallery.com)

η καταστροφή;










* [Μία επεξεργασία του μύθου της Ηρώς και του Λέανδρου, από τον ποιητή του 5ου αι. μ. Χ., Μουσαίο, είναι διαθέσιμη στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα σε μετάφραση Σίμου Μενάρδου: http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=24#m1 ]

{ερώτηση}

Φίλησα τα μάτια σου
όχι για να κοπάσω κάποια
τρικυμία
αλλά για να αφήσω
τα χνάρια μου
στην απόμερη αμμουδιά σου

Τώρα που τα κύματα με έσβησαν
εσύ πώς βλέπεις τον κόσμο;