Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Κ.

Ο κύριος Κ. ζει σε καιρούς που 
κάποιοι ήλπιζαν πως θα ήταν καλοί.

Ο κύριος Κ. όμως συνέχισε να είναι στο δρόμο
παρά τις λοιδορίες και τις πικρόχολες ειρωνείες
παρά τις προδοσίες και τις βέβηλες καπηλείες.

Ο κύριος Κ. δεν έζησε ποτέ σε καλύτερους καιρούς.

Όταν ωστόσο τον ρωτούν πότε ή πώς μπορούν να έρθουν,
αυτός απαντά
στο χέρι μας είναι
μάλιστα για να φανεί πιο πειστικός
βγάζει από τον κάδο ένα πλαστικό δοχείο
με υπολείμματα καφέ
και, αφού το σκουπίσει με ένα χαρτομάντηλο,
προσφέρει θυμωμένα την απάντηση σ' αυτόν που τη ζήτησε.

Ο κύριος Κ. δεν ζει σε καλούς καιρούς.
Αν ζούσε, θα απαντούσε διαφορετικά.

Η Δ. ΣΤΗ ΓΗ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ

στη Σ. Γ.

Η Δ. μιλάει πάντα για μια προσευχή ή για μια παπαρούνα∙
για μια προσευχή όχι τόσο προσευχή 
και για μια παπαρούνα όχι τόσο παπαρούνα:
μιλάει πάντα για ζωή.

Η Δ. πιστεύει πως η προσευχή πονάει όσο μια παπαρούνα
και πως η παπαρούνα ανακουφίζει όσο μια προσευχή.
Όλοι πιστεύουν πως κάνει λάθος.
Εκείνη πιστεύει στη ζωή.

Η Δ. προσεύχεται μαζεύοντας παπαρούνες
και δε φοβάται να μιλήσει γι' αυτό-
γνωρίζει ότι το κόκκινο μπορεί εξίσου
να είναι χρώμα νίκης ή ήττας.

Για τις ουλές

Συλλέγω τα δάκρυα
Που ξέφυγαν από το χτεσινό μου όνειρο

Είναι λίγα
Δε φτιάχουν θάλασσα
Δε φτιάχνουν λίμνη ή ποτάμι
Αλλά πραγματικότητα -
γκρίζα

Συλλέγω τα δάκρυα
Που ξέφυγαν από το χτεσινό μου όνειρο
Και δροσίζω τις ουλές της πραγματικότητας 
Στο μέτωπό σου