ΤΟ ΠΑΖΛ ή ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΪ

Ας υποθέσουμε ότι ο χρόνος είναι παζλ.
Οι εσοχές οι ζυγοί μήνες.
Οι εξοχές οι περιττοί.
Το σύνολο συνθέτει μια εικόνα
που καταλαμβάνει έναν ορισμένο χώρο.

Ας υποθέσουμε ότι η εικόνα δεν είναι τόσο ξεκάθαρη.
Τα χρώματα είναι συγκεχυμένα.
Ο φωτισμός αινιγματικός.
Μοιάζει να δείχνει ένα πρόσωπο
αλλά συγχρόνως κι ένα κρανίο.

Ας υποθέσουμε ότι το πρόσωπο είναι δικό σου.
Τα μάτια είναι μάτια σου.
Το στόμα στόμα σου.
Χαίρομαι σαν να σε έφτιαξα,
ενώ έβαλα μονάχα μερικά κομμάτια σε σειρά.

Αν ισχύουν οι παραπάνω υποθέσεις,
το παζλ είναι μια αλληγορία 
των ρυτίδων που εμφανίζονται στο μέτωπο.